Naselje Čajetina
Čajetina je zlatiborska varošica i njeno administrativno sedište, koje predstavlja jednu je od najuspešnijih lokalnih zajednica u zemlji. Locirana je na oko 850 metara nadmorske visine okružena vrhovima Gradina, Omanica, Čajetinsko brdo, Lađevac, Karaula i Palisad. Kroz nju protiče planinska rečica Balašica.
Postoji nekoliko predanja o nastanku imena Čajetine. Jedno kaže da je ona bila posed turskog spahije Čaja, a drugo da su Turci ovde uhvatili i zarobili jednog mladića, pa se mesto nazvalo po turskoj reči čajet, što znači nemoć. Ipak, verovatno najtačnije predanje kaže da to ime potiče od reči čajati ili čajiti, što je nekada na lokalnom govoru značilo čekati. Zlatiborske kiridžije su se plašili da zimi pojedinačno putuju preko Zlatibora, tako da su se čekali na prostoru Čajetine, nastavljajući put zajedno.
Varošicu koja se nalazi na severnim obroncima planine Zlatibor karakteriše burna prošlost. U godinama pred prvi srpski ustanak, kao seosko naselje, kada je serdar Jovan Mićić pod Gradinom podigao nekoliko građevina i postavio temelje buduće varošice ona je bila sedište ogromne administrativno-teritorijalne oblasti poznate pod imenom Rujno. Čajetina vremenom postaje centar odvijanja diplomatskih veza Srbije sa Crnom Gorom, kao i mesto susreta turskih begova, paša, vezira koje je put vodio preko ovog kraja. Kada je serdar Mićić sišao sa političke pozornice i tragično završio svoj život, novi ustavobraniteljski režim je Čajetinu doveo na nivo ostalih zlatiborskih sela, jer je sedište Rujna preneto u Užice. Stagnacija traje skoro dvadeset godina, sve do ponovnog povratka Obrenovića. Tada ponovo postaje sedište sreza. U kasnijem periodu varošica počinje da se izgrađuje. Podižu se javni i privatni objekti. Krajem XIX veka, izgrađene su i škola i crkva. Pored osnovne škole, 1977. godine počinje sa radom i srednja Ugostiteljsko – turistička škola.
U Čajetini se nalazi i pravoslavni hram, crkva Svetog Arhanđela Gavrila koju odlikuje bogatstvo velikog kulturnog i istorijskog značaja. Izgrađena je na imanju koje je unuk rujanskog serdara Jovana Mićića poklonio za izgradnju škole i crkve. Priprata sa zvonikom dozidana je par godina kasnije. Od izgradnje do današnjih dana na crkvi su izvršene razne popravke i dogradnje.
Tokom daljeg razvoja varošice podstiče se intezivnija privatna gradnja i otvaranje novih dućana i restorana. Osnivaju se katastarska uprava i sreski sud, rekonstruiše vodovod, dovodi električno osvetljenje i uvode saobraćajne veze. Tokom vremena Čajetina je postala prepoznatljiva po uređenom parku, koji se nalazi u srcu varošice. U najlepšoj i jednoj od najstarijih zgrada u varoši se nalazi biblioteka od oko 50 hiljada knjiga kao čuvar tradicije i centar iz kog stižu nove ideje. Najveći doprinos uspešnom radu biblioteke je dao dugogodišnji radnik LJubiša R. Đenić. Danas ona s ponosom nosi njegovo ime. U neposrednoj blizini biblioteke nalazi se i Dom kulture koji poseduje kino – opremu, bioskopsku salu gde se prikazuju najnoviji filmski hitovi. Ova šarmanta varošica predstavlja centar erskog humora, anegdota a može se pohvaliti i folklornom i muzičkom sekcijom u okviru kulturnog-umetničkog društva „Zlatibor“ koje sa sedištem u Čajetini, postoji i radi više decenija. U Čajetini se ne zapostavlja ni sportski duh. Na raspolaganju rekreativcima kao i vrhunskim sportistima su pomoćni teren, kao i sportska dvorana koja je tokom 2019. godine renovirana i modernizovana.
Čajetina je varoš koja na osnovu svega navedenog živi svoj društveni, kulturni, sportski život.
Na zalaganje lokalnih starešina, kralj Aleksandar Karađorđević je 30. juna 1928. godine doneo Ukaz o proglašenju Čajetine varošicom,od tada, 30. jun obeležava se kao Dan opštine Čajetina.
